Teriya Buku

12-12-2015

Teriya Buku.            Dorp van vriendschap

Lieve familie en vrienden,

Een kleine twee weken geleden zijn Lies, Renée, de stagiaire Matt en ik een week-end naar Teriya Buku geweest.

Dat is een soort vakantieoord op ongeveer 2 uur rijgen van Ségou. Het onderkomen is heel simpel, geen luxe maar alleen de basis dingen. In feite kampeerden we binnen. Werkte prima. Toch was er ook een zwembadje waar ik helaas, vanwege mijn gipsarm niet in kon duiken. De ligging was ronduit geweldig, aan de oever van een zijrivier van de Niger. We hadden een bootje mee zodat we ook tochtjes konden maken op de rivier.

Het Dorp van de vriendschap ( dat is de betekenis van Teriya Buku) bevindt zich op een heel afgelegen plek, echt ver weg in de rimboe.

Op weg ernaar toe heb ik een heleboel termietenheuvels gezien. Heel indrukwekkend. Ik vraag me werkelijk af hoelang die kleine beestje bezig geweest zijn, en nog steeds bezig zijn, deze grote bouwwerken te bouwen.

Hier een paar voorbeelden                    Zoals ik al zei ; we ( dwz. Matt en Renée) maakten onze eigen maaltijden klaar. Heel gezellig.Rondom ons huisje liep een hele serie pauwen.De plek waar het park ligt is ronduit prachtig.De eigenaren van het Dorp van de Vriendschap , een Frans echtpaar, zijn echte kunstliefhebbers. Overal stonden prachtige sculpturen en er waren veel antieke houten bewerkte deuren. Hier een kleine reportage.Zijn ze niet prachtig. Hier een paar voorbeelden van Dogon houtsnijwerk.Zoals ik al had aangegeven ; we hadden een bootje bij ons.Met dat bootje zijn we vrijdagavond de rivier opgegaan en op een piep klein eilandje midden in de rivier hebben we eerst naar de zonsondergang gekeken en daarna genoten van het bekijken van de melkweg. Zo’n ontzettend mooi gezicht. Echt geweldig.Ons kleine eilandje middenin de rivier. Hier hebben we een prachtige zonsondergang meegemaakt.
De volgende dag, zaterdag hebben we eerst lekker geluierd bij het zwembad. Lies heeft zich daar nog nuttig gemaakt.’s Middags zijn we weer naar ons mini eilandje gegaan met eten en kookspullen. Daar hebben we gekookt en plezier gemaakt……………………………..tot het moment dat ik , toen ik bij een boom stond ineens aangevallen werd door een aantal wespen en gestoken werd. Dit was het resultaat………..

Nooit van mijn leven heb ik geweten dat iets zo ontzettend pijn kon doen en kon branden. Ik dacht werkelijk dat ik gek werd. Gelukkig hadden we in de koelbox ijs bij ons en de volgende twee uur heb ik met een brok ijs op mijn gezicht gezeten. Het heeft een paar dagen geduurd voordat mijn gezicht er weer zo uitzag. Ik zal nooit van mijn leven begrijpen dat er vrouwen( en misschien ook wel mannen) zijn die vrijwillig zo’n “botoxbehandeling” ondergaan en er dan ook nog voor betalen.Een paar dagen nadat mijn gezicht er weer normaal uitzag mocht mijn gips eraf. Heerlijk. Maar het is ook wel een beetje eng. Ik moet nog erg voorzichtig zijn, vooral met tillen .

Beste lezers, wanneer jullie deze aflevering van mijn blog lezen ben ik weer in Nederland.

Maar……………toch zal dit niet de laatste blogaflevering zijn. Er komt nog een aflevering waarin spullen zijn te zien die ik op de kerstmarkt in Bamako heb gekocht.

En zelfs dan is deze blog nog niet teneinde want…………………………………………

ik ga terug naar Ségou. Op 7 januari vertrek ik weer voor een aantal weken.

Dus dit is nog niet het einde van Avontuur in Mali.

Tot gauw

Elizabeth Diabaté